مردم شهر سياه،‏خنده هاشان همه از روي رياست،‏و به غير از دو سه دوست كه هر از گاهي چند،‏لب جويي بنشينيم و ز هم ياد كنيم، دلشان سنگ سيا ست..

سلام! حالتان خوب است استاد؟

سلام همدل بهارتان سبز مثل دلتان... مثل هميشه دل ما را كباب كردي ...(به قول امام : ما را رها كنيد در اين رنج بيحساب / با قلب پاره پاره و با سينه اي كباب ) ... در ضمن زياد وبلاگم را تحويل گرفتي و دوبار لينك دادي... ! دوباره رفتم توي كما و نميتوانم به روز كنم البته اگر مثل دفعه پيش پنج شش سال طول نكشد ...!!!

من خاطراتم پر شد از كوچ پرستو....از هاي هاي آبها در بستر جو...

اقا طيب سلام. ما چه جوريا مگه نيگات كرديم؟

پاي شكسته دل شكسته... پاي مصنوعي و دل مصنوعي... عجب دنيايي شده برادر...

ميشناسم من سالگرد ايشون فكر ميكنم رفتم برادرش محمد مهدي فياضي معلم و دوستمونه اگه اشتباه نكرده باشم....راستي اين پستتون رو بايد حسين اهوازي بخونه اونوقت ....مارم اينطوري نيگا نكنيد به خدا بچه هاي گردانمون بند يه زنگن چي بگم.....يا عشق