با لهجه ي طغرل بخوانيد
غلط كردم ! خدايا توبَه توبَه
ديگه در نَوَيفتم با آميرزا ..
اندر حكايت نشيمن گز و احسان!!!
نشيمن گز زدَه بر باسن ِ تو ؟
وَيايَم بهر ِ مرهم دادن ِ تو ؟
وَزايي از غم ِ عشقت عزيزُم
چه خوشحاليم همَه از زادنِ تو!!!
ميرزا جان من غلاف كردم !
خداوكيلي نمي تونم حريفت شم !
تسليم .. ايها الناس ! تسليم ..
اگر چه تو چشام بارون وَباره
تو قلبم يك نفر شعله وَكاره
چه دردي داره ليلون ايي غمَ عشق
نشيمن گز چنين دردي نذاره !!
باز هم براي نيمه ي پنهان احسان :
وَگويي نصفِ تو زير زمينَه؟
عجيـبَـه خلقتت ! ديوار چينَه؟
مطوّل شو ! وَرو بالاي بارفيكس
كه تعريضت ؛ تمسخر آفرينَه!!!
به احسان و نيمه ي پنهانش!!!!
براي او تني كاندر زمينَه
تمام موش ِ كورا در كمينَه !
نذارَم نقطه چين ، اما وَگويم
حسابت با كرام الكاتبينَه!!!!
تو و هي ادعاهاي کلفتي ها يني چه ؟!!!
تو که شاعر نئي بپا نيفتي ها يني چه ؟!!!
ز قول من به اي آرشْ کته کله وَگوييد :
همه اينها که گفتي ها يني چه ؟!!!!!!!!!
درپاسخ به دوسانتي خواندن آميرزا مر مرا !!!
آميرزا نصف من زير زمينه !
دو سوم قايمه ! ناكس نبينه !!
وَدوني رشد عرضي معنيش چيست؟
ويار گوشَته ..... ( اينجا نقطه چينه )
به ميرزا ( براي همدستي با دشمن : شيرنغمه ! )
تو اِندِ انتهاي پاچه خاري !
وَخاري تا عصب رو در وَياري
اگر كه جان نثاران پاچه خارن
تو جد هفتم هر جان نثاري
به احسان :
وَيايـَم زير ِ سانسور با تو ؛ باشَه !
دلُك سوزَه چو كُندُر با تو ، باشَه !
وَرَم قربونِ او قدّ ِ دو سانتيت !!!!
وَخواهم هي خورَم بُر با تو ، باشَه!!!
باز هم براي جناب سعيدي:
رحيم! يعني تو اينقد پاچه خاري؟
كه مزدا يا كه ماكسيما سواري!!
وَ گـَم ، پارتي عجب چيز دلي بيد!
وَشي پارتيّ ِ مو ؟ دوستُم نداري؟؟
به ميرزا ! .. ( با عرض شرمندگي و معذرت )
عيال سيخكي آخر كه ديده ؟!
عيال سر كچل رو كه شنيده ؟!
عيالت مي شوم اما نترسي !..
( بقيه ش زير سانسور وَر پريده !! )
در جواب الطاف ملوكانه شير نغمه :
وَگويم خوش زبوني از خودت بيد!
همَه بلبل زبوني از خودت بيد!
شما شَه بيدي و پرسا غلامت
شكر شيرين زبوني از خودت بيد!
