نقد صوفي نه همه صافي بي​غش باشد
صوفي ما که ز ورد سحري مست شدي
خوش بود گر محک تجربه آيد به ميان
خط ساقي گر از اين گونه زند نقش بر آب
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
غم دنيي دني چند خوري باده بخور
دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش

اي بسا خرقه که مستوجب آتش باشد
شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد
تا سيه روي شود هر که در او غش باشد
اي بسا رخ که به خونابه منقش باشد
عاشقي شيوه رندان بلاکش باشد
حيف باشد دل دانا که مشوش باشد
گر شرابش ز کف ساقي مه وش باشد