اينجا شقايقها پريشان و زمين گيرند
اينجا صنو بر ها چه شوم و نحس مي ميرند
لبها ي لرزان رويشان طرح صدايي نيست
انگار يك دشت پر ازمين فاصله باقيست
بغضي قديمي در گلوي خاك پوسيده
از نور و باران بوته هاي خار روئيده
حالا شقايق واژه اي كم رنگ و تكراريست
اينجا صداي باد در آيينه هاجاريست
آن چشمهاي نازنينت كو كه بگشايي

سلام آقاي سعيدي راد ممنون از اينكه ما را هم از اوضاع و احوال كنگره با خبر كرديد.

روح صدا...

آهسته مي آيد صدا: انگشترم آنجاست!

اين هم کمي از چفيه ام... بال و پرم انجاست

آنجا که ترکش ريخته ! زير درخت نخل

چشم دلت را باز کن خاکسترم آنجاست!

يک تکه از روح صدايم را زمين خورده ست

آن تکه ديگر کنار سنگرم.... آنجاست

يادش بخير آن پا که بر مين ها قدم مي زد

حالا کنار بوته پاي ديگرم آنجاست

آنجا!... ميان بوته ها دستم نمايان است

يک ساعت کهنه کنار دفترم آنجاست

يک قمقمه آب حيات از من بجا مانده ست

يک چشمه يک رود از دو چشمان ترم آنجاست

حالا ببند آن چشم هاي نازنينت را

تا ننگري که جاي خالي سرم آنجاست

سلام! متشكرم...منتظر شعر كاملتان هستيم...

سلام عزيزم..خوبي...شعرهاي قشنگي بود..مو فق باشي

سلام

ممنون از اينكه به وبلاگم سر ميزني

منظورم از انار تو لحا ف اون پوششي هست كه انار داره

موفق و پيروز باشي

باشه ... تو روزهاي آينده كل شعرمو ميزنم

سلام:مي شود لطف كنيد شعر خودتان را كامل درج بفرماييد.با كمال تشكر.