هيچ آرزويي برايمان دست نيافتني نيست اميد داريم و انتظار

کارت درسته يه سري هم به ما بزن

اين‌ شب‌ها بازي‌ي ما چنين شده است:

نگاه بي‌دل من به پنجره‌ي رويا!
در انتظار تو: آه!
نم‌بار باران دل‌شکسته‌گي‌هاي گه‌گاه؛
... و حضور مبهم تو پشت هر نگاه!

که بيايي:
بر شيشه‌ي باران‌خورده‌ و هاگرفته‌ي اتاق تنهايي‌ام
- با خورشيد انگشتان‌ات-
وارونه‌‌شعري بنويسي؛
نقشي بزني؛
خطي بکشي و
... بروي!

آن وقت من قلم بر‌دارم؛
و دفتر دل‌تنگي‌ا‌م را
- که مثل شيشه‌ي پنجره‌ي رويا‌ باران‌خورده است-
باز ‌کنم
و شعري را که بر تندبار دل‌ام نوشته‌اي
خط‌ به خط بر نابرگ دفتر رج بزنم!

- من که ديگر خيال‌ام از بابت شعر و شاعري راحت شده:
تو دوست‌ام مي‌‌داري و من شاعر مي‌شوم؛ خلاص!
بگذار مردم هرچه مي‌خواهند بگويند!-

... باز انتظار تا شبي ديگر؛
نم‌باري ديگر
و شعري ديگر!