میرزا قلمدون:

1)عجب شعر قشنگی دروَکردی              چه حس شوخو شنگی در وَکردی      

به اقیانوس اشعار وَگور                       نه یک کوسه، نهنگیًً!! دروَکردی

 بانوی اردیبهشت:

بلبل به کًل ونوشته بیده من فدات وشم.....
کًل کًفته حْب چکاری بی قربون صدات وشم؟.........
 ها ای یه بیت بیده که مال داداشم بیده بعد ای که کًفته نمی دونم یعنی چه!

 وگوری:

2)چه عشقی در وکرده تو کجایی              بلیط داری همی فردا بیایی

 بیا والا دیه هشتپلکو شد                        یه هو طفلی نمیره از جدایی

**

 3)نسیب کو نوردا سنگ بیده                     دو صد چرمنگ بی فرهنگ بیده

 عزیز بهتر از لیلون کدومه                          نشد کی واسه کی دلتنگ بیده؟

 میرزاقلمدون :

4)چه عشقولانه پستی در وکردی             برشته نان تُستی دروکردی

 وگویندم:  «برو میرزای چرمنگ                دوبیتیهای سستی دروکردی»

 **

5)تو که امشو ویایی خواسگاری                وَدونستی رسوم ِ کوفتِ کاری؟

 بوآ فرموده : وگو به سعیدی                   یکی را وَفِرسته پاچه خاری..!

 **

 6)اتاقم بی شما سردی وکرده                غمت بدجور نامردی وکرده

 کجایی تا وَبینی بی تو لیلون!                  نظام آمد مرا گردی وکرده

**

7)وَکن نذری به قلب آش و لاشت             وَریز یَک من نخود در دیگ آشت

 وَگو امشو وَیایِن پاچه خاری                  بوآ و ُ او موآ با او دواشت...!

 *****

 وگوری:

 8)بواتو میفرستی به چه کاری؟                 چشم روشن ویایی خواسگاری

 تو که هشتت گرو نهِ جیگر                   وگو پشت قواله چی میذاری؟

  ***

 9)یه ویلا توی شهر نیس شرطه           خرید خوانه تو پاریس شرطه
وگو ازمن به بوای عزیزت                     مژه ی شصتم تائیس شرطه