روز من ابریه بی تو ، شب من بی تو غریبه
آسمون می باره وقتی از نگاهات بی نصیبه
یه سکوت سنگی انگار، ریشه کرده روی لب هام
ابری از جنس بهونه، می باره رو تن شب هام
ای ستاره شب من، نگو که همیشه دوری
بذا تا برات بخونم، آخه تو سنگ صبوری
یه شقایقم که هستیش، روی خاک توی زمینه
اما آسمونو میخواد، تا شاید تو رو ببینه!
چتر مهربونیاتو، رو سرم بگیر دوباره
می دونی! اگه نباشی، میمیرم با یک اشاره!
ای بهار پر ترانه، کاشکی باز بیای سراغم
مثه گلها جوون میگیرم ، اگه رو کنی به باغم
...
لذت دیدن و خوندن کامنتها کمتر از این شعر نیست.
