طبق معمل پرشين بلاگ خراب بود.شعر زيبايي بود.
بال پروازي همراهمان نبود.......يا بود.......نميدانم.شايد اين از فوايد قفس نشيني باشدکه آدم فراموش مي کند بال داشته يا نه. شايد هم داشتيم اما در کوچه هاي تو در تو و مه گرفته جا گذاشته ايم.تازه اگر پيدايش کنيم معلوم نيست به اندازه امروزي شانه هايمان بخورد.......عجيب است همين بال همين يک کلمه چقدر انسان وادار به جستجو در حال و گذشته خويش مي کند.پايدار باشيد
