به لطف!!! آمیرزا ای دفعه مَ به چال اسکندرون دوویتی ویوفتادم... یکی دسم وگیره پام پیچ وخورده بیده!!!
سعیدی راد:
... وبیدم عاشقی از عاشقونت
به قربون تو و عاشق کشونت
چنون محو تماشای تو بیدم
که افتادم به چال سکندرونت
میرزا قلمدون:
اندر حکایت یاورشدن آقای سعیدی !!!و کشف سرقتهای ادبی!!!
سعیدی قپّــَه ی یاور ندارَه
به طغرل بیدَنـَش باور ندارَه
دوبیتی مثل چال اسکندرونُه
که دزدش مخچه ای در سر ندارَه
آرش شفاعی:
محل پاچه خاراندن همین جاست
سعیدی خوشگله خوش تیپه آقا ست
سخنهای سیاسی در و کردم:
سعیدی راد خط قرمز ماست
میرزا قلمدون:
یا ایهالمیرزا ! لا یـَتـَپاپیچ بالعبدالرحیم ! و هذا اشدّ الاولتیماتوم!!!!!
سعیدی جان! مَگــَه تو جان نثاری؟
وَیفـتادی به کار ِ پاچه خاری!
نَشَم پاپیچ ِ تو باشَه ! ولیکن ...
..برای پیچ ِ پایت ، مهرَه داری؟؟؟
سعیدی راد:
برای حضرت میرزا:
پر از موجه دل دریایی تو
بلنده قامت رعنایی تو
حقیقت اینه: آمیرزا قلمدون
وترسم از قلم فرسایی تو!
میرزا قلمدون:
در اوج ِ یأسی فلسفی و باز هم برای آقای سعیدی :
دل ِ ما ساکتَه ؛ موجش کجا بید؟
وَمانَه توی گِل ؛ اوجش کجا بید؟
مثال کفتری ؛ چرمنگ و تنها
ندارَه همدَمی ؛ فوجش کجا بید؟
