سعیدی راد:
یکی وَگویه زاکانا* کی بیده؟
به جمع ما یکی دانا کی بیده؟
اهالی برره وا شمایم
کی وَدونه ایی رکسانا کی بیده؟
برای آرش شفاعی:
تو که نام خبیثت شد شفاعی!
تو که در کردی یک دیوان رباعی!
اهالی برره کل ودونن
که چون پینوکیو در اجتماعی!
عشقولانه:
چقد مو کرده بیدم گریه زاری
واست در کرده بیدم بیقراری
نَوَدونی چقد بر ایی درختا
برا تو وَنوشتم یادگاری
میرزا قلمدون:
برای آرش شفاعی:
از آن آسیب هایی اجتماعی
وَکن اهداء ِ ما مستر شفاعی
غم یک مملکت ؛ تنها وَخوردی؟
وَرو زیر پتو ! یک وقت نچایی!
خاوری:
اندر جواب افاضات آقای شفاعی:
تو و آسیب های احتماعی؟؟؟
تو و در کردن یک من رباعی؟؟؟
تو و ایی حرفها؟ استغفرالله
تو کی آدم وگشتی ای شفاعی؟
نفس:
وَخواهم زن وَگیرم نازدانه
برایش در وَکردم یک ترانه
بدادن کوزه ای در دستهایم
شده پیشاب من هم عشقولانه
دلم بهر کیانوشه کبابه
که روز و شب مداوم در عذابه
که روز از غرش شمشیر ناله
شبا هم پیش شیر فرهاد وخوابه
وگوری:
منت کشی:
که چه قایم وَشدی کنج خونه
رسوم دخترا ناز دَر کنونه
وَرات صادر وَکردم حُکم پیگرد
کجا بیدی تو نا لوطی تو زرد
وَرا یابنده لیره مُشتُلق بید
ویا چرمنگ دلم واست قُرق بید
ویا ای همه عشقولانه ی ناب
اصالت دار و پر معنا و کمیاب
اویم با لهجه ناب برره
تکان نَوَخوری حتی یه ذره؟
وَبینی بابا طاهر ضامنم بید
دو تا دسته گلم طغرل وَرات چید
چقد لج در وَکنی از خودت وای
مگه گیرم نیفتی آفت چای
وَدون تو شب و روز نَوَدارم
وَخندی خَش وَدونم سر کارم
***
ای ورژن نو بیده و آپ گریته
وَبین منت کشیمم آپ تو دیته
غزل مثنوی و وزن دوویتی
نَوینی عمراً همچی آپ گریتی
تو دستم شا کلید بغض و نق بید
ولی قفل دل تو بد قِلِق بید
از ای سرما دل آدم وسوزه
ویا که ویگولندزج دنیا دوروزه
دلت وَخواد ویای دروازه وازه
نَوَخوای خب ورو جاده درازه
عزیز اصرار نَوَشه بیش از ای کرد
ای ختم ناز کشونه بسه ورگرد...
بهاره اله بخش زاده:
اگه شعرای نابت آپ تو دیته
اگه ای ورژنت هم آپ گریته
وباید ناز لیلونه کشیدن
که ای نه کار یک بیت و دو بیته
