*غلامرضا مرادی
در معرکه ، تیغ سرفرازش نشکست
آن عهد که بسته بود ،بازش بشکست
چون غرقه بخون ، پیکر عباسش دیـد
بشکست دلش ، ولی نمازش نشکست
***
گر سر ندهد حسین(ع) با سر چهکند
با خرمن لاله های پرپر ، چه کند
گیـرم که به خمیه مشک آبی هم بُرد
با دست بریدة ی برادر چه کند
