*شایا تجلی

دارم قنات میکنم تو دلِ صخره های سخت

قدم قدم چشمه میشم تو این کویرِ بی درخت

دارم قنات می کنم رو این زمینِ پُر تَرک

همبوسه ی دریا بشه لبای خشکِ شاپرک

ابرا رُ مهمون میکنم تو غربتِ هوای دشت

تا تشنگی پر بکشه از لبِ لاله های دشت

تا بغضِ خاکُ بشوره بارون بی دریغِ اشک

میخوام زمین دریا بشه ، لحظه ی افتادن مشک

دارم قنات میکنم  برای فصل تشنگی

تا آسمون گریه کنه برای نسل تشنگی

دارم قنات میکنم برای این کویر ترین

فقط کمی طاقت بیار لب تشنه ی بی سرزمین

میخوام به شب نشون بدم خورشید سر بریده رُ

تا چشم فردا ببینه حسرت پر کشیده رُ

سرخی این حماسه رُ از لب نیزه ها بگم

بغض هزار تا گریه رُ به چشمای خدا بگم

قلب زمینُ میدرم برای رویش گیاه

دنبال رد پای ابر تو عمق این خاک سیاه

دارم قنات می کنم تو این کویر بی درخت

شاید جوونه بزنه تو چشمای سربی درخت