*سید حبیب حبیب پور
الهی آسمان ـ بی ماه گردد
زمین ـ در حسرت و در آه گردد
الهی آنکه زد بر سر ـ عمودت
اسیر محنت جانکاه گردد
تنت چون آسمان ـ زخمت ستاره
تو عطشان ـ مشک آبت پاره پاره
بنفسی انت یا عباس ـ عباس
برادر جان امیرم شو دوباره
من و بی تو در این دنیا چه سخت است
به خاک این قامت رعنا چه سخت است
الهی هیچکس چون من نبیند
که مرگ تشنه لب سقا چه سخت است
