*سیده زهرا برقعی
عباس! نام تو تشنه می کند.
نام تو گویی مشکلی می شود بر دوش خسته ی من که کو به کو بچرخم پی آب...
اما
من تشنه کجا و توی نور کجا؟!
که من دریغ آب از لبهای خودم نمی توانم.
عباس!
مرحمتی کن و چشمه ای بجوشان از این سینه خشک.
