عجب شرطاي سنگيني وَذاري!
رگم را در بُن ِ فيني وَذاري!
وَپاشَه خون من در شهر كاشون
به قلبت مُهر ننگيني وَذاري!
وَبين دختر! بواي مو ، پُليسَه
نه مثل او بواي تو خسيسه
مرا از چي وَترساني ؟ قبالَه؟
قبالت هم نخ.د باشَه ! دو كيسَه...!
دل ِ مو هشتُ ؛ نُه باشَه دل تو
وَمانَه عشق ِ خر ، اندر گِل تو
اگر كه هشت ِ ما هشتبلكو شَه
بجز حرمان چه باشَه حاصل تو؟
