لطف شما در برره ای سرودن تمومی نداره... این دوبیتی ها تازه به دستم رسیده:
سینیوریتا:
از زبان شیر فرهاد...
مَ از پایین و تو بالا نشینی
میون میوه ها شیرین ترینی
ایی عشقولانه از خود در وکردم
که تو "فرهادی" ام رو هم وَبینی
از زبان سحر ناز...
تو که هی از خودت در وکنی ساز
چه فرقی وَکنی با اُردک و غاز
خشونت در وَکن تا که وَبینی
سحرنازم، سحرنازم، سحرناز
بازم از زبان سحرناز...
نگاهت کج کنی خنجر وَیارم
دواشُم رو به جا داور وَیارم
"چِشُم گفتن" وَیاموزی! وگرنه
پدرجدِ بوواتِ در وَیارم!
برای کیوون...
ویایین! آی ویایین، خاک وَچوکه!
به جای بُز توی میدون یه خوکه!
میون کله ی کیوون به جا مغز
یه تیکه گنده از تیرچه بلوکه!!!
موحدفر:
کیانووش که وینی بی بخاره
سحرنازش که مثل گرگ هاره
به جز موا زنی که خوب مانده
دراین دور زمون چیزی نداره
عید سعید غدیر بر شما مبارک!...
نامه ۳۷
سلام. حال من خوب است آن قدر که هنوز هم می توانم نام تو را هر شب بر بال هزار قاصدک بنویسم و آسمان را پر از خاطرات اردیبهشتی کنم.
با این حال نمی توانم دلتنگت نباشم، از فاصله ها شکوه نکنم و ... نه! بگذار چیزی از دلتنگی ها به میان نیاورم. دلم نمی خواهد خاطر عزیزت را مکدر کنم. می دانم که همین واژه های به ظاهر لال هم می توانند عمق تنهاییم را نقاشی کنند.
گاهی اوقات دوست دارم درختی باشم که هر روز سجاده عشق را در سایه سارش پهن میکنی و برای سلامتی عاشقان دعا می خوانی. گاهی هم دوست دارم گنجشکی باشم که هر روز خرده های مهربانی برایش می ریزی.
می خواهم هیچگاه از حضورت بی بهره نباشم.
حالا هم هر شب سیب سرخی زیر بالشم می گذارم تا خواب مهربانیهای تو را ببینم. همین!
میرزا قلمدون:
*برای تمام لیلونهای خوش الحون از خودم در وکردم !!!!
چه بویی دارَه دستت ؛ همچو ریحون!
وَریزه اشک چشمونت چو جیحون!
وگو دانم که راز ِ حنجره ت چیست ؟
که پُر از نغمَه و صوتَه ، خوش الحون !!!!
وگوری:
ویایم بنده الان سوی میدون
وا یه شاخه گل خوشبوی میمون
خودت ودونی چونکه سیکل ودارم
وخونم شور پنج گاه همایون
سلام عیدتون مبارک!... گفتم این روز عیدی چند شعر برره ای تقدیم کنم. همیشه شاد باشید!
سعیدی راد:
از اینجا وا بدم آخر فراریت
به پایون وا بدم ای گریه زاریت
برو آماده کن خوتو که امشو
موامو میفرستم خواستگاریت
میرزا قلمدون:
تو که امشو ویایی خواسگاری
وَدونستی رسوم ِ کوفتِ کاری؟
بوآ فرموده : وگو به سعیدی
یکی را وَفِرسته پاچه خاری..!
بگوری:
بواتو میفرستی به چه کاری؟
چشم روشن ویایی خواسگاری
تو که هشتت گرو نهِ جیگر
وگو پشت قواله چی میذاری؟
میرزا قلمدون :
وَبین دختر! بوای مو ، پُلیسَه
نه مثل او بوای تو خسیسه
مرا از چی وَترسانی ؟ قبالَه؟
قبالت هم نخود باشَه ! دو کیسَه...!
بگوری:
دوتا کیسه نخود... ولخرجی کردی
بوا چش نخوری از وسکه مردی
مو شهریوم برو آش نخود خور
الهی که بری و ورنگردی !
سعیدی راد:
مواظب باش! اینجا چاه نفته
که آوازش تا مریخ رفته
کجا برنوِ سالار خان بیده
جیگر! وبلاگ مو آر پی جی هفته!
شاعرآنلاین:
کی وگفته که ای ارپی چی بیده
ای وبلاگ واسه حراجی بیده
خودمونیم نودونم چه گفتم
عزیز ای ارپی چی 7 چی بیده
*فقط درست بخونین
آرش شفاعی:
سعیدی راد فرموده که چاهه!
شبیه چاهه چون خیلی سیاهه
ولی قربون رکسانا وگردم
که توی ای سیاهی ها چو ماهه
وگوری:
عابر بانک:
وگفتی که بلاگت ضد تانک بید
وگویم معدن لیر و فرانک بید
ذخیره دونی اشعار نابه
یه جورایی جیگر! برره بانک بید
شهراز:
برای سعیدی
تو با شعرات مبهوتم وَکِردی
جیگر , قطّاب , باروتُم وَکِردی
بلاگِت برنُوِ* سالار خانِ
دوبیتی وار نایک اوتُم وَکِردی
*برنو : نوعی تفنگ!
شاعر آنلاین:
نودونی که مو دیوانه بیدم
و اینجا بی سرا و خانه بیدم
ودونی مو به زور چوب و خنجر
اسیر دختر شادانه بیدم
آرش شفاعی:
شبیه نقش یک قالی نوشته
عجب چیزای باحالی نوشته
سعیدی راد وویگولنزج ملت
زورو بر پشت تو ذالی نوشته
طغرل:
برای شفاعی:
هم از توبره هم از آخور چریدی
همو گاوی که گرگا رو دریدی
وَکن ماسک ذورو تو که وَدونیم
میون گله پیشونی سفیدی
وگوری:
ناز کشون2:
چاپار و قاصدک که کهنه بیده
وَگو بینم جیگر مِیل وَرسیده؟
وَدونم حال وَده لجبازی ویره
الهی هر که رسمش کرد وَمیره
وَیا ای جا کنار چشمه وا هم
وشه وَگفتمانیم مثه آدم
همش ای میل و آف لاین در وَکنم
چقد وا دوریَت مَ سر وَکنم
تو فرهنگ لغاتتون صفا بید؟
تو آیین نامه تون اصل وفا بید؟
وَدونم مدرکت فوق سواته
دلت بی رنگ و رو عین رُباته
هزار حور و پری دل خسته تونه
و از ما بهترون دلبسته تونه
وگویم به دلم حالیش نبیده
که عشقولانه هاتون ته کشیده
نَوَفهمه که عشقولانه کشکه
نصیب صاحبش انبون اشکه
دلم خنگ بیده اما مَ وَفهمم
وَرای واگذاری بیده سهمم
دل تو عینهو کارونسرا بید
همیشه توش وَموندن اشتبا بید
مَ که جُل و پلاسو جَم وَکردم
وَرفتم زحمتمو کم وَکردم
خلاصه ...اینا به میل ربط نَوَداشت
گناهه بی جواب ای میلو وَگذاشت...
برای هولاگو خان...
وَگفتی ماه پیشونی تو بیدی
تو آینه یه هلال ماه وَدیدی
گمونم که ذورو داغت وکرده
دواش تو نقطه ی ذالِ ندیدی
سعیدی راد:
با اون پیراهن تنگش وَیومَد
با اون شکل سیا رنگش ویومد
اهالی برره شاد واشین
ذورو به اون خر لنگش ویومد
شاعر انلاین:
بگوری جان چه شعری در وکردی
شب و روزت به خنده سر وکردی
مگه گردنخود شب خورده بیدی
که لبهاته به ای شعر تر وکردی
اله بخش زاده:
برای اون یارو (حال وده)
تو تو کارتن وخوابی؟ خاک وچوکت
عجب حاضر جوابی! خاک وچوکت
نَوَفهمی چرا ایی شوخی بیده
آرش شفاعی:
فدایی تمام ایده هاتم
منم مثل تو خیلی باسواتم
منم مثل تو روشنفکر بیدم
جناب کوچه های دل فداتم
رکسانا:
دو بیتی در وکردی دونه دونه!
وَیایه عطر شور انگیز پونه!
از ای گلها که تو اینجا وکاری
وَشی آخر کشاورز نمونه
وگوری:
گیاه اختراعی:
دوویتی کاشته بیدم مثنوی شد
و پاش گرت نخود ریختم قوی شد
نَوَفهمم درختِ چی چی بید ای
سعیدی راد:
یکی وَگویه زاکانا* کی بیده؟
به جمع ما یکی دانا کی بیده؟
اهالی برره وا شمایم
کی وَدونه ایی رکسانا کی بیده؟
برای آرش شفاعی:
تو که نام خبیثت شد شفاعی!
تو که در کردی یک دیوان رباعی!
اهالی برره کل ودونن
که چون پینوکیو در اجتماعی!
عشقولانه:
چقد مو کرده بیدم گریه زاری
واست در کرده بیدم بیقراری
نَوَدونی چقد بر ایی درختا
برا تو وَنوشتم یادگاری
میرزا قلمدون:
برای آرش شفاعی:
از آن آسیب هایی اجتماعی
وَکن اهداء ِ ما مستر شفاعی
غم یک مملکت ؛ تنها وَخوردی؟
وَرو زیر پتو ! یک وقت نچایی!
خاوری:
اندر جواب افاضات آقای شفاعی:
تو و آسیب های احتماعی؟؟؟
تو و در کردن یک من رباعی؟؟؟
تو و ایی حرفها؟ استغفرالله
تو کی آدم وگشتی ای شفاعی؟
نفس:
وَخواهم زن وَگیرم نازدانه
برایش در وَکردم یک ترانه
بدادن کوزه ای در دستهایم
شده پیشاب من هم عشقولانه
دلم بهر کیانوشه کبابه
که روز و شب مداوم در عذابه
که روز از غرش شمشیر ناله
شبا هم پیش شیر فرهاد وخوابه
وگوری:
منت کشی:
که چه قایم وَشدی کنج خونه
رسوم دخترا ناز دَر کنونه
وَرات صادر وَکردم حُکم پیگرد
کجا بیدی تو نا لوطی تو زرد
وَرا یابنده لیره مُشتُلق بید
ویا چرمنگ دلم واست قُرق بید
ویا ای همه عشقولانه ی ناب
اصالت دار و پر معنا و کمیاب
اویم با لهجه ناب برره
تکان نَوَخوری حتی یه ذره؟
وَبینی بابا طاهر ضامنم بید
دو تا دسته گلم طغرل وَرات چید
چقد لج در وَکنی از خودت وای
مگه گیرم نیفتی آفت چای
وَدون تو شب و روز نَوَدارم
وَخندی خَش وَدونم سر کارم
***
ای ورژن نو بیده و آپ گریته
وَبین منت کشیمم آپ تو دیته
غزل مثنوی و وزن دوویتی
نَوینی عمراً همچی آپ گریتی
تو دستم شا کلید بغض و نق بید
ولی قفل دل تو بد قِلِق بید
از ای سرما دل آدم وسوزه
ویا که ویگولندزج دنیا دوروزه
دلت وَخواد ویای دروازه وازه
نَوَخوای خب ورو جاده درازه
عزیز اصرار نَوَشه بیش از ای کرد
ای ختم ناز کشونه بسه ورگرد...
بهاره اله بخش زاده:
اگه شعرای نابت آپ تو دیته
اگه ای ورژنت هم آپ گریته
وباید ناز لیلونه کشیدن
که ای نه کار یک بیت و دو بیته
